واژه "آ" یک واژه اصیل پارسی است و به هیچ وجه مخفف واژه آقا نیست،آقا یک واژه ترکیست.

اولین بار لایارد انگلیسی "آ" را مخفف آقا بحساب آورد وبا توجه به اینکه هیچ دانشی در زمینه زبان شناسی فارسی نداشته چنین استدلال اشتباهی را  کرد.

نمونه هایی از کاربرد این واژه را در شاهنامه فردوسی می بینیم :

زیک میل کرد آفریدون نگاه                 یکی کاخ دید اندر آن شهر شاه

چو نزدیک شاه آفریدون رسید              سرتاج و تخت بلندش بدید

کتب تاریخی معتبر قرون اولیه اسلام که اخبار ،اطلاعات و تاریخ کهن ایران باستان را از روی منابع کهن تری جمع آوری نموده اند ،همه واژه "آ" را در مورد فریدون پیشدادی به کار برده اند،این خود درخور تامل است.

واژه "آ" پویایی خود را در زبان بختیاری حفظ نموده است ،بختیاری ها سران طایفه و بزرگان ایل را "آ"  می نامند و برای نام بردن آنها پیشوند "آ" را به آن ها اضافه می کنند،مشابه کاربرد "آ" در بختیاری واژه "کی" است در لری بویراحمدی.

در بختیاری به خاطر موقعیت جغرافیایی،کل منطقه به دو قسمت قلمرو چهارلنگ و هفت لنگ تقسیم شده ،سرپرست هر منطقه را از زمان صفویه به بعد رفته رفته خان نامیدند ،ولی اگر گاهی به مناسبتی یکی از خان ها می توانست سیطره خود را به منطقه دیگری گسترش دهد به ایلخان بختیاری شهرت می یافت .

واژه های خان و ایلخان در آغاز،مصطلح تصمیم گیران ماموران حکومتی حاکم در منطقه به خصوص از زمان قاجاریه به بعد بود،در طول این مدت محلیان چه در محاوره و چه نوشته های محلی خود همیشه واژه "آ"را بکار می بردند ،در حال حاضر واژه های خان و ایلخان در منطقه متداول عامه می باشد ولی هنوز "آ"کاربرد ویژه ای در اذهان عمومی دارد،به عبارت دیگر :"آ" شدن در بختیاری ساده نیست.