تصویربرداری پزشکی
علی سعیدی(دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی پزشکی تهران)
به هر روشی که بافت‌ها و اعضای بدن، واکنش متفاوتی نسبت به آن نشان دهند، تصویربرداری گفته می‌شود. هر کدام از روش‌های تصویربردای مزایا و معایب خاص خود را دارند. مهم‌ترین روش‌های تصویربرداری پزشکی عبارتند از:
تصویربرداری اشعه‌ی X (معمولی و CT Scan): احتمالاً این روش را اکثر ما تجربه کرده‌ایم. در این روش، اشعه‌ی X با قدرت معلومی به بافت هدف تابیده می‌شود و تصویر، برحسب میزان جذب و عبور این اشعه توسط اعضای بدن تشکیل می‌شود. سرعت این نوع تصویربرداری بسیار بالاست (در حد میلی‌ثانیه). این روش بالقوه مضر است و البته غیرتهاجمی.
سونوگرافی: در این روش از امواج مکانیکی با فرکانس 1 تا 2 مگاهرتز استفاده می‌شود.علت تشکیل تصویر در این روش، تفاوت امپدانس (مقاومت) دو محیط است که باعث پژواک موج ارسالی می‌شود. این روش، ایمن‌ترین و ارزان‌ترین روش تصویربرداری است.
تصویربرداری هسته‌ای: در این روش، یک «رادیودارو» به بدن تزریق می‌شود؛ به همین جهت، یک روش تهاجمی محسوب می‌شود. این رادیودارو از خود اشعه‌ی گاما ساطع می‌کند که تفاوت در جذب این اشعه، منشأ تشکیل تصویر است. هزینه‌ی این تصویربرداری، چه برای بیمار و چه برای بیمارستان بسیار زیاد است و سرعت تصویربرداری نیز بسیار کند (چند دقیقه) است.
تصویربرداری MRI:در این روش، فرد در یک میدان مغناطیسی ساکن قرار می‌گیرد، سپس یک میدان الکترومغناطیسی با فرکانس تشدید معین به او اعمال می‌شود. پس از قطع این میدان، ممان‌های مغناطیسی باعث القای ولتاژ در سیم‌پیچ مغناطیسی خواهند شد که منشأ تشکیل تصویر است. سرعت تصویربرداری در این روش از تصویربرداری هسته‌ای بیشتر و از سونوگرافی کم‌تر است. این روش ایمنی مناسبی هم دارد.
چون در قدیم الایام این روستا پوشیده از جنگل های فراوان بوده و ضمن اینکه باغهای فراوان داشت این منطقه را باغسو (باغستان) گفته اند که در طی زمان به باساقی (امروزه در بین مردم منطقه و خود اهالی روستا این نام رایج است) و نهایتا ابواسحاق تبدیل شده است.