سلام گویَل

مِنِ او روزگارَل قد(ذ)یم یه آدَ(ذ)می که نومِش محمود بی مِنِ ایذه مالمیر زندیی ایکرد،گو که سی تو بگم اگُن محمود سه تا گو داشت یک وِ یک بِزَنتَر اما محمود وِ هَمَش بزنتر بی کهخد(ذ)اشون هم بی.

یه رو  لِنگِ بو بد بختشون اِره بالا(یعنی ایمیره!!) و نِشتِ کُرَل سی چار تا تیکه زمین بُر خینی ابو ،هر چی بو محمود کهخد(ذ)اشون بی اگو باسی و مو بیشتر بِرَسه،اما گویَلِش زیر بار نیرَهد(ذ)ن ،اُوید(ذ)ن دَس مِنِ یکی کردن تا جا خَردن داشت زید(ذ)ن مازَش ،چُنُ زید(ذ)نش که شَلُ کُل اووی و چُهلِس مِنِ جا،اما گویَلِ نامروتش نَهلِتنِش خو اووه ، یه تُربه بِسِن کولِش و روواندِنِش.

بعد از یَه مد(ذ)تی گویَل ایان که کَکانه بجورن،هر کینه که ایدید(ذ)ن اگُد(ذ)ن : اِشا چند تا آد(ذ)م شَل و لنگ نید (ذ)ین؟

اما گشتن دی فوید(ذ)ه ند(ذ) اشت.ایطور اووی که محمود  معروف اووی  وِ محمود شَلُ لَنگ.

اما اَیَر گود(ذ)ین محمود کُجه رهد؟

محمود رهد یه جایی به اسم "فلارد" پا اوشارِ" با فَرَج "گرمسیرش بی و "باساقی "هم سرحدش بی.ها بله گویَل ای محمود بَوا بَد بختِ  خمون باساقیَل بی.

توضیح:دلیل اینکه داخل پرانتز حرف "ذ"نوشته شده این است که حرف ما قبل آن که "د"است در حقیقت  در زبان لری تلفظی بین "د" و"ذ" دارد و برای تلفظ ،نوک زبان دندان های جلویی را لمس می کند.